Ringkesan Sentanu

Ringkesan Sentanu

Ana panjenengane ratu Sang Mahabhima arane. Panjenengane nindaake sesaji asmawedha lan satus rajasuya. Asil sesajene panjenengane kondur menyang swarga. Panjenengane ngadhep marang Brahma lan Sang Dewata. Dewi Gangga uga nderek ngadhep. Tumungkul saanane dewata ana ing kono ora pengin weruh. Bhatara Brahma murka weruh panjanengane. Disotake panjenengane supaya dadi manungsa. Dewi Gangga mudhun swarga. Sepisan panjenengane ketemu Astabasu kena sote Bhagawan Wasistha ala wujude ilang kadewatane. Sang Astabasu disotake dados manungsa amarga panjenengane nyolong sapine Resi Wasistha. Dewi Gangga ngendika : “ Sang Mahabhima disotake Bhatara Brahma supaya njelma dados manungsa. Dene cara ngupayaku, saben tumindaku ora olih delarang dening bojoku”. Sang Astabasu mangsuli : “ Setuju yen mengkono, aku bakal njelma marang panjenengan iki sak sedulurku wolu. Dene caramu kelekna manungsaku yen lair mau ing kali Gangga supaya ora suwe aku dadi manungsa”.

Dumadakan aku kepengin marang panjenengan, mulane aku teka saiki. Dewi Gangga banget ngedab-edabi wujudmu. Nanging ora nuwuhake napsuku. Manggone ana ing tengen, mulane kowe bakal dadi mantuku, dheweke anakku besuk. Mangkono ngendikane Maharaja Praptipa. Garwane sing asmane Sang Susanda mbobot. Sang Mahabhima sing disotake dening Bhatara Brahma biyen. Sang Prabu lagi sabar, panjenengane kagungan putra, diparingi asma Sang Santanu, bagus banget. Tekan ing kadiwasane panjenengane diwisuda dadi ratu njaga donya. Kocapa Maharaja Santanu, panjenengane kepengin berburu menyang alas ing pinggiring kali Gangga, ketemu karo Dewi Gangga. Sang Santanu kesengsem mrisani Dewi Gangga, panjenengane ngendika : “ Ibu sing ayu, sapa kancamu?, sapa wong tuwamu?”. Aku tresna banget marang kowe.

Dewi Gangga mangsuli : “ Aku didangu Sri Maharaja, aku Jahnawi panjenenganku. Bapak panjenengan kepengin arep mantu, ngendikane marang aku rikala nindakake tapa ing pinggirku kuwi jalaran aku mudhun mrene aku kawin karo panjenengan. Maharaja Santanu kondur karo Dewi Gangga, diasta mlebu menyang kraton. Sasi lan taun wis klakon sebab saka senenge Maharaja karo Dewi Gangga. Sang Astabasu nitis marang panjenengane, saben panjenengane babaran diuncalake menyang kali. Pitu akehe yaiku : Sang Dhara, Sang Dhurwa, Sang Soma, Sang Apah, Sang Anila, Sang Anala, Sang Pratyangga. Maharaja Sanytanu ngendika marang Sang Gangga : “ Akeh banget anakmu, dibuwang ing kali”. Dewi Gangga semaur : “Ana janjiku biyen karo Maharaja Santanu, ana Sang Astabasu asmane dewa putrane Sang Hyang Dharma”.

Kagungan lembu Sang Nandini jenenge, ayahipun saking Siswara. Sapi kuwi ngetokake kekarepan yen ana wong ngombe susune, ora tuwa yaiku dikarepake Sang Dyoh. Dheweke ngomong marang Sang Prabhata colongen sapine Sang Resi Wasistha kanggo aku, kancaku lan Sang Jiwati. Dheweke arep tak wenehi ngombe susune supaya ora tumeka ing pati. Bhagawan Wasistha ngendika : “ Kowe pitu cacahe ora suwe anggonmu dadi manungsa sebab dudu sing marahi dosa. Dene ing besuk dheweke lair ora melu tak kelekake ing banyu”. Mangkono ature Dewi Gangga terus ilang, kondur ing kali Gangga maneh. Maharaja Santanu prihatin, panjenengane kondur menyang kraton. Telung puluh enem taun lawase ora kagungan garwa mung nidakake ngreksa jagad. Panjenengane beburu menyang alas pinggiring kali Gangga, pangagalihane kuwatir. Ulu ning kali diturut, katon bocah kuwi ngadeg ing tengah kali. Kuwi sebabe kali Gangga ora gedhe iline. Dumadakan bocah kuwi ilang, Maharaja Santanu kamitenggengen ora suwe Dewi Gangga rawuh nuntun putrane. Matur marang Sang Maharaja : “ Bocah kuwi sinau ilmu manah, putra panjenengan klawan aku jenenge Dewabrata. Mngga panjenengane pundhut asta menyang kraton”.

Sawetara taun lawase Sang Dewabrata manggon karo bapake. Dialoh Maharaja Santanu ameng-ameng menyang Yamuna, mireng wartaning wong yen ana ganda wangi kaya ambuning kembang saptapatra. Asale ganda wangi kuwi ditutake Sang Sayojanagandi ditemokake dening panjenengane. Lan manehe ayu banget praupane,panjenengane kepengin. Dheweke didangu dening Maharaja, matur yen prawan Dasabala putrane Sang Dasapati.

Sang Dasapati matur marang panjanengane : “Nyuwun pangapunten Sang Prabu, sanes mas inten kanjeng kula. Dene yen sinuwun ngersakaken kulo,  kasetyan panjenengan minangka panumbasipun. Dene putra dalem Sang Dewabrata boten badhe nggentosi keprabon dalem. Sang Gandawati badhe kulo aturaken dhateng panjenengan”. Maharaja kondur, banget kepengine marang Gandawati. Sang Dewabrata matur : “ Iki tembungku Sang Dasabala, ujar temenan dudu ujar goroh. Anake Sang Gandawati bakal dadi ratu, aku ora bakal dadi ratu”. Sang Dasapati matur : “ Sae menawi makaten, yen estu panjenengane boten badhe dados ratu “. Sang Dasabala : “Rungokna sumpahku, ora mung keprabon sing taktinggalake marang wong wadon uga taktinggalake”. Sang Bisma mulih, nyembah marang bapake ngaturi pirsa tekane Sang Gandawa. Dene Sang Santanu krama karo Sang Gandawati, peputra lanang loro, banget baguse. Sang Citranggada sing tuwa. Adhine jenenge Citrawirya. Nalika pada dewasa, Maharaja Santanu tumekan ing sedane. Sang Citranggada lan Citrawirya didadekake ratu dening Sang Bisma manut dhawuhe Sang Gandawati.